Ben ik behulpzaam of een ‘pleaser’?

Aardig en behulpzaam zijn, dat maakt ons een sociaal wezen en dat kunnen we nooit genoeg zijn, toch?

Dat is maar zeer de vraag. De grens naar het pleasen van anderen is snel overschreden en we hebben het vaak niet echt door. Waarom niet? Omdat we het behagen van anderen meestal al jong geleerd hebben en niet zonder reden. Bovendien werd het dan vaak gestimuleerd door de ontvangers dus dachten we dat we goed bezig waren.

People-pleasen kan het resultaat zijn van ontwikkelingstrauma en wanneer dat niet verwerkt is dan blijven we vaak hangen in dat, ons zo bekende patroon van reageren.

Hoe weet ik nu of ik gewoon sociaal reageer of aan het pleasen ben?

Vraag je dan het volgende eens af:

• Probeer je met dit gedrag conflicten of negatieve gevoelens te vermijden omdat je bang bent voor de reacties?
• Durf je niet je grenzen aan te geven of te zeggen dat je ergens ongelukkig over bent omdat je vreest dat het de relatie beschadigt?
• Ben je vaak een ‘emotionele kameleon’ die probeert niet op te vallen of iemand teleur te stellen om zich zo veilig te voelen?
• Zeg je vaak ‘ja hoor’ tegen alles en iedereen omdat je het anderen graag naar hun zin maakt?
• Heb je het gevoel dat je aandacht en liefde moet verdienen?
• Voel je je snel bezwaard en tot last aan de ene kant maar niet echt gezien en gehoord aan de andere kant?
• Mensen die oprecht aardig tegen je zijn bekijk je met wantrouwen en wellicht houd je er (onbewust) zelfs afstand van?
• Ben je opgegroeid in een omgeving met weinig ruimte om jezelf te zijn en heb je geleerd dat, als je je goed gedraagt, je dan conflicten kunt vermijden en waarschijnlijk zo aandacht en liefde kunt krijgen?

Is dit behagen dan een probleem?

Het voldoen aan de wensen van anderen gaat vaak samen met het ondergeschikt maken van je eigen behoeften, jezelf kleiner maken en je eigen grenzen en intuïtie ontkennen. Dat maakt je helaas kwetsbaar voor emotioneel misbruik door anderen. Dit is ook de reden dat pleasers vaker in dominerende of zelfs gewelddadige relaties terecht komen.

Ben je erg bezig met het voldoen aan andermans behoeftes dan kun je dit alleen maar door je eigen waarden, gevoelens en overtuigingen te negeren in de hoop liefde te verdienen. Je geeft je authenticiteit en vrijheid op in de hoop aandacht terug te krijgen maar bent afhankelijk van wat en wanneer de ander dat bereid is te geven.

Wat tevens vaak een gevolg is, is dat je jezelf aan allerlei banden legt, ook emotioneel (om een ander niet tot last te zijn). Die gevoelens komen er uiteindelijk vaak in een stortvloed uit bij iemand die dicht bij je staat, omdat het onderdrukken van wie je werkelijk bent en je perfectionisme je te veel wordt. Kun je dat niet ontladen dan wordt dat ook wel tegen jezelf gekeerd (zoals bij verslaving en eetproblemen). Vaak is het een overlevingsstrategie die we in onze jeugd nodig hadden maar die we blijven gebruiken, ook al is deze nu niet meer nodig of zelfs beschadigend. Pleasen is niet bedoeld om anderen te manipuleren om iets gedaan te krijgen maar komt voort uit angst en een grote behoefte aan bevestiging en waardering. Daarvoor wordt juist veel persoonlijke invloed en kracht ingeleverd.

Herken je jezelf hierin?

Realiseer je dan dat het geen gezond gedrag is, dat je risico loopt om gebruikt te worden door anderen en dat je heel veel inlevert voor iets wat je zoekt maar meestal niet krijgt; aandacht, liefde en waardering.

Weet dat ontwikkelingstrauma geheeld kan worden dus lees erover en zoek evt. een therapeut die daar ervaring in heeft. Je krijgt er vrijheid, authenticiteit, rust, geluk, zelfliefde en echte vriendschappen voor terug. Het is het waard!